Kweekvlees

Vroeger had je het over een “adonis” , nu zeggen we “lekker ding”. Wat wordt bedoeld? Een zeer fraai gebouwde jongeman, wiens lichaam gelijkenis vertoont met het Griekse mannelijke ideaalbeeld: gespierd en slank, fijn van bot en bouw en daarbij lenig en getuigend van gratie. Ondanks de vervettende mensheid zie je ze nog wel, zulke exemplaren van het mannelijk geslacht, maar... een ander gevaar, naast de McDonald, bier, gebrek aan beweging en snacken, bedreigt het genus “adonis”. Deze nieuwe vloek is een sluipend kwaad aangezien het in de gedaante van een zegen komt, en wie zal dan het gevaar onderkennen?

Kijk, daar gaat zo’n heel mooie, sierlijke, gespierde, slanke adonis, alles in de juiste proportie, alles op de goede plaats, onder de strakke huid bewegen de spieren als soepele bundels pure kracht, niet overdadig, niet te pezig, precies zoals ze moeten zijn, met nog iets van zachtheid door het dunne laagje vet tussen huid en spier, de buik- en maagstreek ogen plat en soepel, niet “vellerig”, niet bonkig met van die uitstekende richels, het zogeheten “sixpack” of ook wel “wasbord’ en de eigenaar van al dit fraais kan zijn dijen gerust nog wel bij elkaar krijgen, ook zijn bovenarmen sluiten goed aan bij zijn torso, hij loop er niet bij als een gorilla, en lenig, hij is lenig, misschien zal hij zijn benen niet in zijn nek kunnen leggen maar zeker zit er in zijn leden behoorlijk wat rek, zoals het een jong mens betaamt en reken maar dat onze adonis snel is. En dit alles heeft moeder natuur hem geschonken en wordt in stand gehouden door sport en spel op het normale niveau: fietsen, voetballen, volleybal, hardlopen, zwemmen. Die knul IS gewoon zo.

Op een dag laat hij zich inschrijven bij de sportschool. Waarom? Hij vindt dat hij meer moet “bewegen” want hij werkt nu niet meer als kelner, hij zit op kantoor, en je zult zien dat het vet niet lang op zich zal laten wachten. Vroeger (vgoegah) hadden adonissen of ook wel magere harken, spiralen onder hun bed, ijzeren veren met handvatten die ze moesten zien uit te rekken voor de borst of achter de rug langs en na twee maanden konden ze al, volgens de belofte in de advertentie, de voor en na foto’s laten maken! Misschien bestaan ze trouwens nog wel, maar met een ander aanzien. Maar goed, wat ik zeggen wil, tegenwoordig gaan de jonge adonissen liever naar de sportschool dan dat ze in hun jongemannen-appartementje aan ijzeren veren staan te trekken.

Vier keer in de week gaat onze adonis naar de zaal vol toestellen en gewichten, samen met zijn twee maten en reeds na twee weken zijn er veranderingen te bespeuren op het lichaam van de jonge god: zijn schouders zijn breder, de dijbenen trekken het denim van zijn jeans strakker en zelfs de overhemdboord begint hem dwars te zitten. Kortom: onze adonis “groeit” en groeit door! In record tijd kunnen de voor en na foto’s worden gemaakt, kijk hem op de iPhone kiekjes van het zomerse strand, allemachtig, “ziet er goed uit man, yeah man!”
Hij moet al zijn jeans vervangen, T-shirts natuurlijk niet, dat is juist goed, wanneer het katoen van mouwen en voorpand over biceps en borst bijna scheuren, en inderdaad liggen er ook nieuwe overhemden in de kast. En denk maar niet dat hij genoeg heeft aan bruine broodjes gezond, welnee, hij vervoegt zich aan de counter van de sportschool lunchbar om zijn dagelijkse shake te halen: eiwitpoeder in de smaken aardbei, vanille of chocolade geklutst met melk, man dat is helemaal super voor je massa! De motivatie straalt van hem af, en hoe kan het ook anders in dat zweterige klimaat van kreunen, tillen, trekken, duwen, de weegschaal, de shakes, de spieren, de testosteron, de spiegel, de maten en... de wedijver.

Zo is na een vier maanden intensief trainen in de sportschool, onze adonis onherkenbaar. De krachtige lenige spieren, de gracieuze lijnen, de prachtige proporties, zijn luipaardachtige bewegingen, de danser in hem... dat alles is nu overdekt met iets anders, iets ondefinieerbaars, iets wat je in de natuur niet zult vinden. Het totaalbeeld ziet er nogal plomp uit, al die bolle, dicht opeen liggende spieren zonder tussenruimte, hij lijkt eigenlijk zelfs opgeblazen, en de massa beweegt niet echt mee met zijn lichaam, alsof het er niet werkelijk bijhoort, en overigens is de souplesse ver te zoeken, zijn motoriek is trager en “dansen” is wel het laatste waar je aan denkt bij het zien van deze mannetjesputter.

WAT is er aan de hand met onze adonis, ons lekkere ding? Treurig het te moeten diagnosticeren, maar tenslotte is ook hij ten prooi gevallen aan het sluipende kwaad: een dikke laag kweekvlees dat zijn eigenlijke gestalte van top tot teen overwoekert. R.I.P.

Amsterdam, 29 juli 2012
©MabelAmber®